Duitse Aanvoegende wijs 1 (conjunctief I)
De Duitse Konjunktiv I gebruik je voor de indirecte rede, om weer te geven wat een ander gezegd zou hebben (de Konjunktiv 1 zie je vooral in schrijftaal, bijvoorbeeld in de krant). Ook wordt deze tijd gebruikt om een wens of verlangen uit te drukken. Een voorbeeld van een Duitse zin in de indirecte rede is “Der Mörder sei gefunden worden” (“de moordenaar zou gevonden zijn”). Hier is “sei” de Konjunktiv 1. Een voorbeeld van een wens waarin de Konjunktiv 1 gebruikt wordt, is “lang lebe der König!” (“leve de koning!”).
Regelmatige werkwoorden krijgen bij de Konjunktiv de uitgangen -e, -est, -e, -en, -et, -en, -en achter de stam. De vervoeging van “sein” is onregelmatig: sei, seiest, sei, seien, seiet, seien, seien.